Strona główna
nr 4(12)/2000


SKRAJNA LEWICA NACJONALISTYCZNA W WALII

Główna siła walijskiego ruchu nacjonalistycznego – Plaid Cymru (Partia Walii) – ma charakter umiarkowanie lewicowy, sympatyzując z ideą „spółdzielczego socjalizmu”. Działają jednak radykalniejsze od PC grupy, takie jak Cymru Goch (Czerwona Walia), która walczy o wolną socjalistyczną republikę walijską. CG nie wzięła udziału w wyborach w 1997 r., co jej lider Mike Davies wyjaśnił następująco: „Czy wyzwolenie 

narodowe może być osiągnięte poprzez wybory do imperialistycznego parlamentu czy też wywalczone na drodze pozaparlamentarnej pokojowej akcji bezpośredniej? Uważam, że ten drugi sposób jest jedynym możliwym w kolonii takiej jak Walia”. Organem grupy jest wydawany w języku walijskim miesięcznik „Y Faner Goch” (Czerwo-ny Sztandar). 

W 1998 r. dochodzi do porozumienia różnych grup walijskiej ultralewicy. W skład Walijskiego Sojuszu Socjali-stycznego (Welsh Socialist Alliance) weszła oprócz CG także Socjalistyczna Partia Walii (Socialist Party in Wales) – odprysk ogólnokrajowej Partii Socjalistycznej, tworzonej przez działaczy trockistowskiego ruchu Militant Labour. SPW nie jest (wedle własnych słów) „czysto walijska”, ale popiera prawo Walii do samostanowienia. 7 listopada 1998 r. w Caerdydd miała miejsce pierwsza konferencja WSA z udziałem 60 działaczy, którzy żądali m.in. płacy minimalnej oraz bezpłatnej oświaty i służby zdrowia. 8 lipca 1999 r. we Wrecsam członkowie WSA i nacjonaliści z PC dyskutowali na temat „What now for socialists in Wales?” 

Nie byli w tym osamotnieni: 5-7 marca 1999 r. walijska sekcja trockistowskiej Socialist Workers Party zorgani-zowała konferencję z udziałem Plaid Cymru na temat „Sosialaeth yng Cymru” (Socjalizm w Walii). 

J.T.